تشخیص ترک در سازه به کمک اندازه گیری ارتعاشی

در دهه های اخیر برای شناسایی ترک در سازه ها روش های مختلفی پیشنهاد شده است که برخی از این روش ها نیاز به دسترسی کامل به کل سازه، برخی نیاز به آگاهی نسبی از محدوده ترک و بعضی نیز نیاز به مدل عددی سازه دارند. در این میان روش هایی که بر اساس تست های ارتعاشاتی بنا شده اند از جمله روش هایی هستند که بدلیل عدم نیاز به دسترسی داشتن به کل سازه و همچنین بی نیازی از داشتن اطلاعات درباره محدوده تقریبی ترک، از جمله راههای نسبتاً کاربردی در این زمینه می باشند. از آنجائیکه وجود ترک در سازه موجب افزایش انعطاف پذیری و کاهش سفتی آن می گردد از این معیارها می توان برای شناسایی موقعیت ترک استفاده نمود. در این پژوهش دو روش تشخیص ترک بر مبنای نتایج تست های ارتعاشاتی توصیف و تشریح شده است و هر دو روش از ماتریس انعطاف پذیری سازه برای شناسایی موقعیت ترک استفاده می کنند. این روش ها که ترکیبی از روابط حاصل شده از ماتریس انعطاف پذیری و روش پردازش سیگنال تبدیل ویولت می باشند، ابتدا به صورت عددی بر روی یک تیر یک سر گیردار اجرا شده و نتایج آنها مورد بررسی قرار گرفته اند. سه نوع تبدیل ویولت bior6.8، symmetrical 4 و gaussian 4 برای این منظور استفاده شده است. برای مشخص شدن این امر که آیا امکان استفاده از این تکنیک ها در حالت تجربی نیز وجود دارد یا خیر، تست آنالیز مودال بر روی دو نمونه تیر در آزمایشگاه انجام گرفته و از این دو روش برای شناسایی محل ترک بر روی آنها استفاده شده است. نتایج حاصل از شبیه سازی های عددی، بررسی اثر نویز و همچنین تست های آزمایشگاهی بیان کننده موفق بودن این روش ها در تشخیص موقعیت ترک در سازه تیر بوده اند.